Idea samonaprawiających się wydruków 3D
Naukowcy z MIT zaprezentowali opracowywaną przez siebie koncepcję samonaprawiających się wydruków 3D. Metoda ta miałaby oprzeć się w głównej mierze na nowym tworzywie, które bardzo silnie inspirowane jest światem roślin i zachodzącym w nim jednym z najważniejszych procesów, jakim jest fotosynteza. Projekt jest póki co w bardzo wczesnej fazie, ale już teraz zapowiada się bardzo interesująco.
Tak jak wiele projektów inżynierskich, tak i ten czerpie swoją inspirację z przyrody. Sama inspiracja to tak naprawdę za mało powiedziane, ponieważ nowe tworzywo ma zawierać w sobie cząstkę z tego świata. Podobnie jak rośliny wykorzystują do swojego wzrostu materiał budulcowy pochodzący z procesu fotosyntezy zachodzącego przy udziale chloroplastów, tak materiał ten , jako jeden ze swoich najważniejszych składników, również zawiera chloroplast roślinny.
Podobną zdolność do samoregeneracji wykazują rośliny. Wykorzystują do tego jeden z najważniejszych procesów biochemicznych, który w dużym uproszczeniu zamienia dwutlenek węgla w węgiel strukturalny, stanowiący materiał budulcowy. Aby cały proces mógł dojść do skutku wymagana jest również energia pochodząca ze światła oraz woda. Przemiana następuje w komórkach roślinnych, które zawierają znajdujący się w chloroplastach chlorofil.
Wyodrębnione z komórek chloroplasty mogą nadal w pełni funkcjonować przez dość krótki czas, ale naukowcy opracowali sposób na drastyczne jego wydłużenie. Organelle te są następnie łączone z materiałem polimerowym, który został zaprojektowany tak, aby z nimi współgrać, pozwalając na wytwarzanie węglowego materiału konstrukcyjnego. Do uruchomienia całego procesu, podobnie jak w technologii fotopolimerowej, potrzebne jest dostarczenie światła.
Opracowany przez naukowców materiał posiada konsystencję żelu i może być swobodnie wytłaczany bez dostarczania do tego procesu pochodzącego z zewnątrz ciepła. Odbudowywanie się modeli może odbyć się póki co tylko jeden raz, ponieważ po wykorzystaniu chloroplastów, materiał przestaje przyrastać. Aby uzyskać dłuższy cykl naprawy naukowcy muszą jeszcze bardziej wydłużyć ich żywotność.
Cały proces znajduje się póki co we wczesnej fazie projektowej i boryka się z wieloma problemami, z którymi naukowcy muszą sobie jeszcze poradzić.
Źródło: www.fabbaloo.com
