Drukowane w 4D mikroigły nadzieją na bezbolesne zastrzyki
Wykonywanie zastrzyków, niezależnie od tego w jakim jesteśmy wieku, zazwyczaj wiąże się z pewnym dyskomfortem, a czasami nawet może kojarzyć nam się również z bólem. Dzięki opracowanej przez naukowców z Rutgers University metodzie druku 4D specjalnych mikroigieł wkrótce może się to zmienić.
Tradycyjne igły do iniekcji podskórnych są powszechnie stosowane w szpitalach, przychodniach oraz laboratoriach od dziesięcioleci. Poza możliwością podania leku lub szczepionki, która zaczyna działać o wiele szybciej niż ta podana doustnie, niosą one jednak ze sobą sporo niedogodności. Poza bólem oraz możliwymi bliznami, najgorszą z nich jest jednak ryzyko infekcji.
Powyższe skutki dotyczą przede wszystkim osób, które muszą stale przyjmować określone leki lub, tak jak ma to miejsce w przypadku chociażby cukrzycy, bardzo często pobierać próbki krwi do zbadania poziomu cukru oraz wykonywać zastrzyki z insuliny. Według wyników badań opublikowanych w Advanced Functional Materials problemy te mogą odejść w niepamięć za sprawą mikroigieł drukowanych w 4D.
Do zaprojektowania nowego rodzaju mikroigieł posłużono się drukiem 4D, który bazuje na wykorzystaniu inteligentnych materiałów, możliwych do „programowania” przy pomocy określonych bodźców, bądź warunków. Inspiracją, jak to często bywa, była przyroda, a ściślej mówiąc sposób w jaki różnego rodzaju pasożyty oraz pszczoły „wszczepiają” się do tkanek.
Opracowane przez inżynierów niewielkie igiełki wyposażone są w specjalne zadziory, skierowane do tyłu wzdłuż korpusu igły, które ułatwiają wprowadzenie jej w tkankę. Głównymi ich zaletami jest więc łatwość użycia oraz to, że są krótkie, cienkie, minimalnie inwazyjne oraz zmniejszają ryzyko bólu oraz infekcji.
Naukowcy wykonali już szereg testów na próbkach tkanki mięśniowej kurczaka, a rezultaty okazały się bardzo obiecujące. Przede wszystkim mikroigły są osiemnaście razy bardziej wytrzymałe niż zakładano i idealnie nadają się zarówno do podawania leków, jak i pobierania próbek biofluidów.
Źródło: www.3dnatives.com
