G3DP2 – nowa wersja drukarki 3D do szkła od MIT
Druk 3D ze szkła, chociaż nadal niszowy i mocno egzotyczny, powoli staje się coraz bardziej powszechny. Kilka firm próbowało zmierzyć się z tym zagadnieniem, podchodząc do niego na różny sposób i z wykorzystaniem odmiennych technologii. Amerykański MIT pracuje nad drukiem 3D ze szkła od kilku lat, a ścieżka którą zdecydowali się wybrać odpowiada niemal dokładnie technologii FDM.
Szkło jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych w przemyśle materiałów, który znaleźć możemy zarówno w drapaczach chmur, jak również w praktycznie każdym urządzeniu elektrycznym. Materiał ten jest jednak dość wrażliwy na zmiany temperatury oraz formuje się tylko w stanie plastycznym, co jest główną przeszkoda przy wykorzystywaniu go do druku 3D.
Pierwszy opracowany przez MIT prototyp drukarki 3D do szkła powstał kilka lat temu i oznaczony został symbolem G3DP. Urządzenie to bardzo dobrze radziło sobie z tworzeniem precyzyjnych szklanych modeli. G3DP2 to nowa wersja tego systemu, która została całkowicie przeprojektowana w celu wykorzystywania go dla potrzeb przemysłu oraz branży architektonicznej. Zdecydowanie zwiększono więc obszar roboczy, pojemnik na tworzywo oraz wydłużono okres pomiędzy kolejnymi niezbednymi serwisami, mającymi umożliwić zachowanie prawidłowych parametrów pracy.
Urządzenie składa się z trzech termicznie kontrolowanych stref. W zbiorniku, w którym panuje temperatura 1090oC przechowywane jest płynne szkło. Kolejnymi strefami są dysza, która rozgrzewa się do 800oC oraz komora robocza podtrzymująca temperaturę 480oC. Aby stale utrzymywać te wszystkie parametry G3DP2 wyposażona jest w specjalny kontroler zasilający o mocy 19 kW. Zapotrzebowanie na energię jest więc naprawdę duże.
Proces druku 3D odbywa się w bliźniaczy do technologii FDM sposób. Warstwy plastycznego szkła układane są na sobie jedna po drugiej, a następnie zespajane podczas ich ochładzania się. Wydajność urządzenia pozwala na przetworzenie 5 kg szkła w ciągu jednej tylko godziny.
Źródło: www.3ders.org
